alnım on iki
sol kanadım akrep
sağ kanadım yelkovan
çenemde bir ben,
adın kaç heceyse;
çapı o
göklerden şubatın son günü çekildi doğduğun gece
dört senem sana akranım demeye hasretle geçti
şimdi, sen,
uzun ve tuzlusun
bir de kızıl
on altısına yeni basmış bir intihar gibi
öp diye alnımı uzatsam ağzına
gövdemin sol tarafı delik
ağzın,
kan
duman
iki ayağımı birer dağın eteğine basar
apışım arası bir ip gerersem
ufuğa doğru kopmaya diye
gerinir durur artık, sallanır
sallanır orada
bir sarkaç gibi
senin küçük dilin
bazı ayazlar titrerim
ben de,
dur
dur, hadi
yahut yavaş titre
kopacağım ben de şafaklar gibi
