Bazı kokular, bazı sesler, bazı akşamların çekirge fısıltıları beni hep yaşamadığım geçmişe götürür. Kimsesizliğin ve kalabalığın o ince çizgisinde yürütür, bazen de gökyüzünün yüzüne döndürür. Ben gökyüzünün yüzüne bakmaya utanırım, tüm dünyayı sarıp sarmalayan, pamuk gibi bulutlara sahip olan; kuşların yuvası, dünyanın kapağı olan gökyüzüne anlatacak değerli bir anım yok, üzülürüm. Ne fayda ki, o her gece bana masallar anlatır, kuşların şarkılarıyla uyutur, rüzgarlarıyla okşar saçımı. Karşılıksız sever beni gökyüzü...


Mesela sevdiğim insanlarla aynı yıldızlara bakma fırsatını verir, hilal olduğunda kuyruğuna salıncak kurmama izin verir, yağmur yağdığında temizler camın önündeki çiçeğimin yapraklarını. Bense anlatamam çoğu zaman bir şey, uçakları izlerim, gök gürültüsünü dinlerim, pencereme konan serçeleri dinlerim. Masamı pencerenin kenarına çekip gökyüzünü çizerim.


Bir gazete haberi, radyoda ansızın çalan şarkı, televizyonda defileler, çiçeğimin kopan yaprağı, hanımeli kokusu, iğde ağaçları, baharın gelişi, sevdiğim kitapların ilk baskısı... Benim hayatım buydu işte, ne anlatacaktım ki gökyüzüne? Onun bana anlattığı öyküler gibi ne anlatabilirdim ona?


Bir şarkı ver bana gökyüzü...


Senin şarkın da ıssız sokakların yokuş yollarından akan yağmurlar mı yoksa? Cama değen o damlaların mı? Toprak kokusuyla aldığımız o derin nefes mi? Değilse hiçbiri, uyurken kulağıma fısılda en güzel notalarını. Sen ki benim en yakın arkadaşım, kafamı kaldırdığımda hep oradasın. Rengin, sesin, akşamın, gündüzün, yıldızların, sesin, sessizliğin, yağmurun, rüzgarın, gözyaşın. Hepsi gözlerimin önünde, ben de senin en yakın arkadaşınım; biliyorum...

Sana sayfalarca mektup yazmak, halini hatırını sormak isterim. Yıldızlarına misafir olmak, güneşine el sallamak isterim. Biliyorum, sen de istersin.

Sana bu ilk seslenişim, duyuyorsan beni, bir serçe daha kondur, sabah kahvaltısına yumuşak ekmekler koyayım pencere önüne. Anlatsın sana, sen de bir şarkı ver bana.

Yolda yürürken birden duyayım o şarkıyı, aniden durup, kafamı kaldırıp gülümseyeyim sana:

"Bu bizim şarkımız gökyüzü!"