Günlerdir düşünüyorum...
Neyi düşünmekteyim günlerdir?
Sen,
Bahar gelen o güzelim şehrinde,
asma balkonunda tatlı bir edayla yudumlarken çayını
Ben ve onlar –
Biz
Biz diğerleri, bu duman altında
Bu boğucu, daracık kapanda
Koşturmaktayız
Etrafına bak diyeceksin
Bak ve gör bedbinliğini
Göz kapattığın o güzelim ağaçlar, çiçekler, hoş sohbet insanlar
Biraz da börtü böcek belki
Neden körsün buncaya?
-Yer açsan bana yanından?
Şu küçük asma balkondan bir köşe
Sessiz sedasız denizi seyreylemek
…
Kopmak, çıkmak, ayrılmak, kaçmak, bölünmek, sıyrılmak…
Ne dersen artık
Hepsi olmak
Bu boşluğun,
Üstü kapanmayan fakat gün saat gün saat kapandığına kandırdığım
Kendim
Bir cumartesi akşamüstü,
Pazar demek geldi içimden
Pazarları sevmem ki ben
Cumartesi serin bir akşamüstü,
sarkıversem senin şu asma balkondan
Kalabalıksız, özünde insansız sokağına
Olacak olan oldu deyin,
Kader
Önüne geçilmez kara bahtın.
