Soğanlar merkezlerine doğru katmerlenir. Ağlamayı öğrendiğimde sanıyorum yedinci katı keşfetmiştim; ki o an, doğum günüme denk gelir. 

Mermer ile etin bir adı vardır, kelime yukarı sündükçe gökyüzü alçalır. Bulutlar varına yok olur gibi kendini kabuk dışına kotarır. İşte bu, bir soğanın katmerinde sîne dünyanın bizlere en âlâ façasıdır. 

Yalvarırım, beş harf tedavülden kaldırılsın! Gözleri yumuk, parmak uçları buruşuk, burada, ben, bekleyemem, harım dinmemişken, bilirim; Aşk’ın telaffuzu Zaman’ın ortanca oyununa yaraşmaz. Beş harf! Alçalan gökler, mermer ile et... Ölemem.