sensizlik hançeri yavaşça batiyor göğsüme .
yırtarak geçiyor boğazımdan ,
ve dokundugu yeri nasırlıyor
benden cok bana variyor
benden cok beni biliyor.
o hançer bende gizleniyor
sen beni bir an bile bir yagmur fisiltisinda duymuyorsun.
gözlerim dusuyor en derine, sozlerim kendini yutuyor gecede.
ve sen beni bir an bile bir akşam güneşinde görmüyorsun
ellerim dolaniyor birbirine, ben bana sariliyor senden daha cok .
gozbebegim kitleniyor gozlerine
ve sen beni bir an bile bir deniz dalgasinda hissedemiyorsun.
eller bana yar olmaz, istanbul da diyar
ben tek kalirim bu yükün altinda ama sen
bir an bile bir şehir çığlığında ağacın altında okumuyorsun beni.
ve sen, sen yazarken titreyen ellerimi, çarpan kalbimi ,daralan nefesimi ve yok saydigim kizarikliğimi bilmiyorsun bilmiyorsun küçük bir an bile seni duymaktan vazgecmedigimi
