Yaşadığım boşluktan sesleniyorum yukarı
Çırpındıkça daha aşağılara düşüyorum
Ve arkadaşım oldu çoktan toz toprak
Canım da acımaz hiç
Sor bakalım
Canımın canından haberi var mı
Bıraksalar nereye düştü diye bakarlar
Kalkarsam ayağa
Konuşalım bunları uzun uzun
Sonra yine yerlerde yuvarlanalım
Gülüşelim hep bunlara
Kimin kaldı ki yarım aklı
