Bir mendil kuruyasıya barışı umduk,
Öyle saf, öyle arı, çocuktuk.
Pamuk ipliğinde kalbin iştahı,
Bilmekte az, sevmekte çoktuk.
Bir varmış, bir dünmüş herşey,
Keyifle gam arası lahza,
İçerimizde rengi kalıyor
Bizi sevmiş kim varsa.
Bu yer gök yalan, sen ben rüya,
Varmışız işte masal bu ya,
Ömür harmanı bu alem damı,
Bu bedenle can bizim güya.
Şaşkınıyız gecenin,
Ve gündüzün dalgını,
Dağına göre verilmemiş karın yorgun argını...
