İnsanların adımlarını yanlış kaldırımlara attığı sokaklardayım.
Yüzlerindeki kederler birer birer damlıyor taşlara.
Ne ben onlara bakabiliyorum ne de onlar başlarını kaldırabiliyor yukarıya.
Bakışlarla mücadele ettiğim günlerdeyim.
Yorgun ve yaralı günler.
Çaresizliğin volkan gibi patladığı,
Gökyüzünün nefretini yağdırdığı havalarda,
Hala nedendir bu çabam bir soluk daha alabilmek için zalim dünyada?
Kemiklerimin sızısından, kahrından uyuyamadığı gecelerdeyim.
Dikenli hayatımı sonuna kadar kovalamaktan yorulduğum sabahlardayım.
Toprak kokusu sinmiş şakaklarıma,
Ölümün pençesinde, koşar adımlarla kaçmaya çalışmanın azabını çektiğim günlerdeyim.
