benim sevgilim!
benim mektubumu yaz!
incitme artık elmayı mevsiminde
oyalanma, sokaklar hala cebinde taşır çanlarını
incelmiş cevaplar ver karanlığıma
kırgınlığıma bir yer aradım hep, biliyorsun
sesin titremeye yetecek kadar soğuduğunda
anladım,
binbir emeğin ördüğü hırka neymiş
nereye koyduğum önemliymiş
döndüm, geldiğim yere
geldiğim yeri gösterdin böylece
bilmezdim ben hangi ırmağın suyuydum
duygusuydum babasının mesleğini bilmeyen çocuğun
terslikleri aldım düzlüğe koydum
hangi resmi çekildiysem yamuk durdum
şiir koydum sallanan hayatımın ayağına
düz durunca da bir garip oldum
elimden kayarken ellerin, ince bir buzul
sihire inanmaya hiç bu kadar muhtaç olmamıştı insan
sen bana insanlığı anlamlandırdın
buydu işte, bir yamuk duruş
yazmıyorsun ama
ama hala
