Çok kara kış geçirdi yüreğim.
Düştü, sessizce kalktı.
Bazen yıkıldı, bir çıkmazın sonunda.
Çoğu zaman o duvarları yıktı.
Sevgiden kaçtı bazen.
Ama her zaman bir inancı vardı.
Yağmurda kaybolsa bile
Bir yanı bahardaydı.
Yüreğim, kendini korumak istedi.
Kırmızı çizgilerini çizdi gizlice.
Bir kutuya hapsetti kendini öylece.
Sonra durdu bekledi sadece
Baharın gelmesini.
Bir Nisan gecesinde seni buldu.
Islak sokaklarda, şarkılar yükseldi.
Ve yüreğim, seneler sonra yeniden tattı coşkuyu.
Kara kışta kaybolmuştu.
Bahara tekrar seninle kavuştu.
