Her defasında umudu yanıma alıp, inanca sarılıp kendime gelme durumunu seviyorum.
Değerli olduğumun farkındalığını seviyorum.
Ha bir de şu dizeleri yaşasam diyorum:
"Sana baktıkça güzelleştim. Çiçek oldum, çocuk oldum, aşık oldum."
Çünkü neden olmasın? Diyorum sonra. Çünkü neden olmasın?
