İhtiyar yüzünü karanlığa döndü
Yokuş şimdi uykuda gözleri seğiriyor
Gölgeler doğup ölüyor
Ardımda yürüyen karaltı benden kaçıyor
Suallerim cevapsız kalıyor
Kasket takmış genç etrafı süzüyor
Gölgeleri selamlıyor
Gölgelere karışıyor
Biraz tedirgin varlığını düşünüyor
Kimse görmüyor
Rahmet kapıları açılıyor
Kimsesiz taşlar temizleniyor
Genç arınmak istiyor
Rahmete teslim oluyor
Yüzünde yarım tebessüm kalıyor
İhtiyar yumuşuyor
En güzel kokularını sürünüyor
Kimsesizler serinliyor
Sahipsiz taslar doluyor
Yokuşun yorgunluğu diniyor
Genç korkuyla boşluğa sığınıyor
Gömleğinin lekelerini siliyor
Leke inatçı direniyor
Kul teslim oluyor
Ve isyan,öfke,hınç
Göğe bakıyor
“RAHMETİNDEN MAHRUMLUĞUM NEDEN”
Suali göğe varıyor
Bir sille ki gözlük düşüyor
Asi gözlüğe uzanıyor
Dizlerinin bağı çözülüyor
Alnından sicimler dökülüyor
Korkulu ve tedirgin
Küfre teslim oluyor
Cevapsız sualler susuyor
Göğe bakıyor
Kibrini görüyor benliğini sorguluyor
Benliğinden pişman oluyor
Yokuş uykuya dalıyor
Gözlük yerde kalıyor
Kul kulluğunu yapıyor
Hiçliğini anımsıyor
Karanlıkta kayboluyor.
