Klişe başlangıçlardan sıkıldığım için sevgili günlük diyerek başlamamaya kararlıyım.(Tabii şimdilik.) Beni bugün sana getiren bir yudum kahvenin şükrünü hissedişim oldu. Kahve kokusunu daha önce de bu bilinçle koklamış mıydım, emin değilim. Bugünden öğrendiğim şey: Tek bir an bile güne daha güzel bakmanıza yetebiliyor.Bunun üzerine her günün içindeki güzelliği görebilmeyi diledim.(Ya da kalp çakramın hep açık kalmasını da olabilir. Artık her neye inanıyorsanız. İfade ediş şeklimiz,yöntemimiz değişse de mutlak vardığımız nokta aynı olmuyor mu zaten? Yine de farklı ifade ediş tarzlarını seviyorum.) Bir de mutluluğunun kaynağının sende olmadığını, dışarıdan geldiğini söyleyenler var. Onların karşısınaysa bir yudum kahvemi koydum bugün.Ve içimdeki gücün sesini duydum: Biz birlikte tamız.İnsanlar bir bütün olarak tam. Ama bu birinin gücünün diğerinden geldiği anlamına gelmiyor.Aksine hepimiz, birleşince anlamı artan kendimize özel güçler taşıyoruz.
Siz de içinizdeki güçle ara sıra da olsa konuşmayı unutmayın.
Yıldız tozlarından bir tutam.
