Bir zamânlar, güneşe gülümseyen çiçeklerim vardı.
İçimde büyütürdüm, sevgiyle.
Bir gün uyandığımda solduklarını gördüm.
Lâkin atmaya kıyamadım.
Bir rafa koyup kuruttum.
Bir yel estiğinde kokusu hâlâ burnuma gelir.
Çünkü koku, tohuma mıhlanır...