İlkokulda öğretmenimize veda için sürpriz etkinlik düzenledik. Haftalarca gizli gizli çalıştık. Birgün dersin ortasında bir arkadaşımızın velisi sınıfın kapısını çaldı. Kapının önünde bir şeyler konuştular. Öğretmenimiz içeri geldi. "Benim için hazırladığınız sürpriz için çok sevindim. Ama bir arkadaşınız 'Pamuk Prenses' olmak istiyormuş. Elbisesi bile hazırmış. " dedi. Sınıf bu konuya itiraz etti. Haftalardır herkesin çalıştığını söyledi. Öğretmenimiz o zaman etkinliği yapmış olduğumuzu farzedeceğini, eğer çözüm bulamazsak iptal etmemiz gerektiğini söyledi. Eve gelip annemle konuştum. "Elbisesini bile yaptırmış. Kırmayın arkadaşınızı." dedi. Pamuktan kuyruk yaptı. Taç tokanın üzerine kartondan kulaklar... Dünyanın en mutlu ve sevimli tavşanı olmuştum. Ama o gün bilmediğim birşey vardı. İsimler, okullar değişecekti. Ben hep o annelerin yetiştirdikleri insanlarla karşılaşacaktım. Yaşı benden çok büyük ya da belki bir iki yaş küçük olacaktı, bunların... "Ben, ben, ben..." diyeceklerdi. Velileri , egoları olacaktı. Küçük tavşan da bundan yıllar sonra "Prenses" kostümünü karakterine giydirecekti.
Sanmayın ki hayatta herkes hakettiği yerde. Herkes olması gerektiği rolde bu sahnede(!) Sadece birileri , elbisesini önceden diktirmiş. Bırakın oynasınlar...
