Kalp yarası olan bir şairin kaleminden çıkan şiirim ben
Hançer gibi saplanan virgüllerim, can alan satırlarım var
Kiminin gözünde bir damla yaş
Kiminin yüreğinde kelime yığını
Bir pişmanlık mıyım bilmem ama
Görülmez bir ruhum ben
Hep sevilmediğim kalplerde dolaştım
Hep sevmeyen bir adamın gözlerinde yitirdim aklımı
Delirecek gibi oldum da ona bile gücüm kalmadı
Kendimi yitirdim, hatta biraz da sizleştim
Sizleşmek hissizleşmekten daha ağır bir ceza
Şeytanın bile yabancı kaldığı bir kötülük adeta
Ben pes ettim yenilgimle avunun şimdi
Avunduğunuz kötülüğe biraz da tövbe edin hadi
Bana tutmadığınız sözlerden farklı bir söz verin şimdi
Ruhuna toprak attığınız son ölü ben olayım bâki
