Sizin alınız al inandım
Sizin morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna
Şiiriniz adamakıllı şiir
Dumanı da caba
Bütün ağaçlarla uyuşmuşum
Kalabalık ha olmuş ha olmamış
Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum
Ama sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız
Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyiniyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız.
Bir şiir nasıl bu kadar dokunabilir bi insana? Nasıl bu kadar kendini buldurabilir?
Şu yatan kedi gibi olsam, uyumak için yer arasam. Ama yer bulma çabamdan ötürü insanlar tarafından hırpalansam :) Patilerim kir içinde olsa, hastalansam kimse bakamasa. Belki bir umut bir hayvansever tarafından görülsem ve sevgi görsem diye beklesem, ne zor değil mi? Sadece insan olmak değil, bu dünyada yaşamaya çalışmak zor gelir…
