Biri
Ve çırpınışlar var gecenin sessizliğinde
Bir kuş gibi uçuyor göklere
Söylemeden de edemiyor birkaç kelime
En soğuğunda yatıyor
Karlar altında kalmış üstünde bedeni
Bırakmış düşünmeyi ne hecesi ne şiiri
Bir ışık aydınlatırken koca bir şehri
Yaralarına bakıyor öylece
Bakarken tekrar yaralanıyor köprüde
Ve dudaklarında söyleyecekleri varken
Buna da değmez diyor uyurken
Uyuyakaldığı akşamların tek sebebi
Aslında kendisiydi bunu hep bilirdi
Atmıştı suçu kader denen anlama
Bitmişti biteceği kadar bir kışın ortasında
