Tokluğa her şey mübah da açlığa çok sarıyor
Doymaz işte gözüm falan, çok günahkâr duruyor
Tüm insanlığa bir bedel mi, aptalı pîr sanıyor
Kendine bir bakınmakla hükmü mü var, kanıyor
Yetmeze bin kere razı, isteme günah oluyor
Bulduğu kadar bilirse dünyaya hükmediyor
Ağlamak eziklik tamam, gülmeye boş yapıyor
Zerafet çılgınlık tabi, kaba gül dağıtıyor
Bağır çağır dağıt, sakın, sessizi yok sayıyor
