Hayat her ne kadar öyle görünmese de rengarenk çiçekler eşliğinde, parlak güneşin altında sürüp gitmiyor

Biri gelir güneşini balçıkla kapatır

Biri gelir o çiçeklerinin boynunu büker

Biri gelir bahçeni talan ettiği yetmezmiş gibi içindeki umutla bakan gözlerine umutsuzluk perdesini indirir

Biri gelir,

Biri...

Bu birileri hep gelir

Sen hayatına ne kadar özensen de

Bu sefer daha iyisi olacak desen de

Bütün yenilgilerini sırtlanıp hala umutla baktığın bir anda o birisi yine gelir

Senin bütün yenilgilerine bir yenisini ekler

Sen bu sefer bütün yenilgilerini sırtlamaktan o kadar yorulursun ki

Hatta yorulmaktan bile yorulduğunu o kadar çok hissedersin ki

Yenilgilerini bu sefer sırtlamak yerine sonunda buna değecek bir mutluluğa dönüşmemesinin acısıyla kalbinin en karanlık yerinde biriktirmeye başlarsın.

Alışırsın bu karanlığa zamanla

Ne perdelerini açarsın artık

Ne de ışığı açmalarına izin verirsin.