Birkaç diyeceğim şey var, bu, bir kamp arşivi fotoğrafımla birlikte.

Aslında yaşadığımız dünya tamamen incelikler yüzünden, iyilikler yüzünden dönmüyor mu? Bazen ince bir sonbahar, bazen ince yapraklar; mavi dokunuşlar, bazense biraz turuncu. Doğaya aşığız, ayrıca doğa asla ihanet etmez, bunu da biliyoruz. Siz onu kucaklarsanız o da sizi kucaklar.

Ralph Waldo'nun dediği gibi: "Doğa onları görebilen gözlere aittir." Hepimiz görelim, hepimiz kucaklayalım. O asla geri çevirmez değil mi?