sen, dünya ve kan çanağı dizlerim
dünya henüz tanımamışken adem ile havva'yı
yokken ortada bir dünya sancısı
bir sardunya yetiştirdim diz kapaklarımda
yeşerdi diz kapaklarım
bak uzanıyor yaprakları deniz kenarılarına
uzadıkça uzuyor sardunya
kokun kapı arkalarında
yüzün, ellerin eski bir handa
bak yeşermiyor artık diz kapaklarım
kesilmiş pas tutmuş bir makasla
avaz avaz şimdi dünya
hey sardunya
hey sardunya
