tanrı’mı seçmek istiyordum

nefret ediyordum

farklıydım

yaşamak zorundaydım

mutluluğu satmıştım ve delirmiştim.

idealarım yoktu.

kötülüğüm yoktu.

yalnızdım

mecburdum

insanlar tuhaftı gülüyorlardı

mutlu görünüyorlardı.

baktıklarında nefret ettiğimi anlıyorlardı

yorgun ve hasta bir adamdım.

tatlı bir düş

ve insanlardan nefret ediyordum.

ve hâlâ bilmiyorum

kendimle ne yapacağımı.

sevmiyordu kimse

herkes açtı ve bu sevgiyle farksız.

acı

acıyı yine duyuyordum

huzur, tanrı ve düzen yoktu

yoktu.