Saatin sesini duyamıyorum artık.

Kar suskunluğu getirdi...

Kaldırımlar yollar el ele vermiş , gitme diyor sanki...

Nokta ile başlayan bir cümle gibi; saçma sapan bir duygu bu...

Yalınlığın ürküntüsü pek de mühim değil ...

Yaralarımdan çıkan çiçeklerden olsa gerek..

Göremiyorum , ne seni ne de gölgeni...

Olabildiğince hızlı git..

Varlığın artık beyaza düşen bir leke gibi...