Çocukluğumu eskittim yalnızlığın gölgesinde

Ağustosta tir tir üşüdüm kalkamadım ayağa

Aralıkta ateş bastı hastaneye kaldırdılar apar topar

Ben de beceremedim işte yaşamak işini

Çok da sürmedi görevim

Bir ayakkabı gibi eskidim

Yenisini bulamadım düşlerimin


Yalnızlıktan bu yana çok zaman geçti

Tamam dedim denilen her şeye

Tamam vazgeçmek yok yaşamaktan

Lakin görün beni, ben kalkamıyorum ayağa

Bitmesin hayat, biri çıkarsın şu bıçağı sırtımdan.