Karamsarlık düşüyor insana
Yolun karanlığını fark edince
Yürümek anlamsızlaşıyor
Adımlar kısalıyor
Ölüm çok erken hissediliyor
İlk tuttuğu el, ilk öptüğü dudak
İlk ettiği kavga geliyor akla
Zamansızlık hoşuna gidiyor
Sessizlik çöküyor dışarıda
İçindeki fırtınayı fark edince
Karışıyor birbirine düşünceler
Hepsi birleşip bir anlama gelemiyor
Akla kazınmış gülüşler, sevişler
Aydınlatıyor gecenin ıssızlığını
Yorgunluk bastırıyor yazarken
Kelimeler kestiremiyor zihindekileri
Yerine oturamıyor düşünceler
Anlaşılmaktan yoksun oluyor insan
Sessizce içince yazmak istiyor
Kendini anlamak istiyor insan
