biraz hüzünlü, biraz mutluyduk
uzaktık ama bi' yandan da çok yakındık
görülmez bir bağ vardı
kırmızı ince bir ip kopmazcasına
bizi bağlıyordu
gelip geçen insanlar o an için sadece
bizim için bir silüetti.
Çünkü biz kalabalığın içinde
sanki bizim için oluşturulan kırmızı halkanın içinde kırmızı ince ip ile bağlı gibiydik.
Serçe parmaklarımıza dolanmıştı bu ip vaktinde
ama şimdi ayaklarımıza dolanmıştı sanki
ruhumuza dolanmıştı adeta
ruhumuz karışıktı, düşüncelerimiz kapışırcasına yarışıyordu
sessizlikte; susup otururken seninle tartışıp seninle sevişiyorduk.
Sadece birbirimizi biz duyuyorduk
o havada uçuşan kelimeleri biz görüyorduk seninle
sahi, ne çabuk yine biz olduk
Biz kelimesine anlamlar mükâfat edercesine...
