Kalbini bana gerçekten açtığın zaman bizi hayatın bir araya getireceğini biliyordum. Fakat bizim bağlarımız birbirine ne denli sıkı bağlıysa o kadar da uzak düğümlerimiz vardı. Ben senin düğümüne yetişmek istiyorum. Aynı ipte değil miyiz?
Neden yanımda değilsin peki? Milyonlarca kez söyleyebilirim peki sen milyonlarca kez duymaya hazır mısın; Bizi neden hiç bir araya getirmedi hayat? Ilık rüzgar esintisinde aradığım günler oldu seni. Bazen mevsim yazdı, güneş ile doğu verdin ama bir anda mevsim değişti ve en zoru kışları oldu benim için. En güzeli de o soğuk zamanların hayata bağlayıcı daha derin mücadeleler içinde geçen anları. Nedendir bilmem, sevgiler hep kendi yalnızlığında solup gidiyor, güzel olan tüm sevgiler bir bir yok oluyor. Tüm bunlar olurken sen kalıyorsun evrende, sadece sen oluyorsun tuttuğum dilekte. Gerçekleşmeyecek olan hayalimde. Hadi bir mucize olsun, gelmemişken gitmemeni dilemem gibi...
Hep böyle yarım mı kalmalı aşk! Oysa daha tam olmamışken yarım kalır mıydı aşk? Tamamlanmamışken.
O halde tanrıdan cevap bekler insan; bizi neden hiç bir araya getirmedi hayat!
Ve cevap gelir tanrıdan; bizi neden hiç bir araya getirmedi hayat.
