Bilmiyorsun geçiyor zaman
Gün doğuyor ve batıyor ama biz kalkamıyoruz düştüğümüz yerden
Ellerimiz apansız titriyor her doğan güne ve
Çınlıyor kulaklarımız uzaktan gelen sesle
Güç istiyoruz kalkmaya ama yok
Bir yardım eli.
Gün tekrar batıyor ama aynı yerdeyiz
Kalksanıza diyor birileri
Birileri hep konuşuyor, susmuyor
Susmuyorlar
Sus ey birileri!
Ki bizim sana verecek cevaplarımız yok sus,
Biz şimdi günü tekrar doğurup tekrar batıracağız sus!
Bizi sabahlarımızla ve gecelerimizle bırakıp gidiyorlar sonra
Bizler ve sizler güneş doğduğunda ve battığında karşılaşıyoruz
Bizler sizler’i ancak o vakitlerde görebiliyoruz ve bu yüzden hiç uyumuyoruz
Biliyoruz ki uyursak bir rüyanın içinde, şimdiden ve gerçekten çok uzakta
Debeleneceğiz.
O yüzden birileri sussun ve biz günü batırmaya gidelim ve,
sizleri görelim.
Muhammed Çağrı Güzel
2021-06-13T11:25:45+03:00İlk iki bent güzel bir şarkı için bestelenebilir gibi geldi. Biraz daha kafiye ve redif düzenini görmek bence çok yakışabilir şiirlerinize. Emeğinize sağlık :)
Serhat Tepe
2021-06-12T23:08:08+03:00Herkes farklı düşünmüş sanırım ben de ikinci bentle birlikte bir lirikal hava yakaladım. İkinci bentteki o ses olayını genele yedirirsen sanıyorum ki daha iyi bir iş olacaktır, güzeldi ama ellerine sağlık.
Ayşenur Akkuş
2021-06-12T22:34:28+03:00İlk dizeyle beraber güzel bir girişti fakat sonrasında maalesef ki koptum. Ellerinize sağlık bir sonraki şiirde sizleri görelim :)
Tuğçe Nur Koçak
2021-06-12T21:13:15+03:00Üstat sekizinci hanry, Aylin Balcı, aniden yazılmış bir şeydi. Sonrasında geliştirip daha güzelini yazmayı elbette isterim. Teşekkür ederim :)
Aylin Balcı Çevik
2021-06-12T19:56:59+03:00Düzyazı olmaya daha müsait bir konu sanki. Öyle olsa çok daha güzel şekilde çıkabilirmiş kaleminizden. Bu haliyle de sevdim ama, tebrikler..