Müthiş bir yalnızlığın içerisindeyim.
Gizlerimde boğuluyorum
Ağır bir yükleyim omuzlarımda
Omurgamla bile paylaşamıyorum.
Kan, ter, döl ve gözyaşı sızıyor gözeneklerimden.
Savaş, tutku ve sefalet kusuyorum sanki.
Durup içime döndüğüm her an
Daha da genişliyor farkındalığım
İçime döndüğümde gördüğüm şey,
ENFES
İbrahim’in ateşinden daha parlak
Nuh’un gemisinden daha büyük
İsa’nın çarmıhından ise
Daha kutsal!
Ama ben.
Yusuf’un kuyusundan daha yalnız.
Eyyûb’den daha hastalıklıyım…
