Her yıl bitimine yakın burayı revize ediyorum heybemdekilerle. Dilimin döndüğünce iyi niyette bulunuyorum. ‘Kalpten kalbe bir yol vardır görünmez'' e inanıyorum. Bazı insanlara gülümsemek, bazı insanlara ciddiyet, bazı insanlara güçlü olmak, bazı insanlara zayıf olmak batıyor. Her kafadan bir ses çıkıyor herkes ''birini'' düzeltiyor fakat kendi doğrusuyla. Anladığım kadarıyla bazıları sağır, bazıları da umarsızca bağırıyor etrafı bastırmak için bazıları da fısıldıyor belki biri için. Biri duyar da dünyasına dokunurum dert bu ya Umut bu ya. Biri için, birine, birinden, bir... Umut benim dünyamda 1 eder. Yalnızca kendine bölünebilir. Başka hiçbir kuvvetin ona sirayet etmesine izin vermez. Hal böyle olunca da bu yıldan anladım ki nasıl olursan ol bazılarını hiç memnun edemeyeceksin, bir gözünün ışıltısına şükredecekleri de ne yaparsan yap mutsuz edemeyeceksin. Kendi tabağına bakacaksın, varsa elinde bir ışığın karanlıklar nemalanmak isteyecektir. Seni üçe beşe bölmek isteyecektir, oradan oraya sürüyecektir. Yalnız kendi yolunu aydınlatman gerektiğini bileceksin. Seni bölebilecek olan sadece sensin öğrendin. Karanlıkları geride bırakmayı öğrendin. Her gecenin bir sabahı oldu. Kimsenin oluruna ihtiyaç duymadığın kararlarınla gönlünün ışığını yarattığın inançların yeniden tazelendiği cevap anahtarını elinde tuttuğun bir yıl olsun Unutma sen teksin. Bir tanesin. Ve bir bu kalemde umut demek. Bu yıl bir şeyi kendin için çok güzel yapman dileğimle…
