Boş olduğun hissetmiyoruz. Çünkü bunun böyle olduğuna dair bir inanç geliştirmek tüm temellerimizi sarsacak. Ben diye bir şeyin aslında var olmadığına kadar giden bir düşünsel süreç başlatacak. Bunu kimse istemez. Ancak görüyoruz ki hayatımızın temeli olan ben algısı bize sadece ve sadece keder getiriyor. Bu kederin üstesinden gelmek için yalnızlığımızla bencilliğimizle çatışıyoruz. Sonuç alıyor muyuz? Alsak bile bir ben olduğu hissiyatına ters olduğu için bu sonuçların üstünü hemen kapatıyoruz. Bu sayılanları bir bireyin bilinçli olarak yaptığını söyleyemeyiz. Kendiliğinden gelişen bir süreçtir. Geçmişimize baktığımızda görebiliriz ya da içinde bulunduğumuz anı iyice gözlemlediğimizde...
Tüm bunları konuştuktan sonra ne söyleyebiliriz? Mutlu olmak için kendimizle ilgilenmememiz gerekiyor ancak içinde bulunduğumuz eğilim bunu engelliyor. Arada kaldık değil mi?
Sevgili Yaradan sana yönelik bir niyet inşa etmek istiyoruz bizlere ancak siz yardım edebilirsiniz bu yüzden size dönüyorum tüm yaratılışın eksik olan niyetini istiyirou
