İnsanlar efendim, onlar ki bile bile kalp kırar ve kaba davranırlar. Bütün bunların tek bir nedeni olabilir, o da insan olmaları. Kusurlu varlıklarız hepimiz, kendimizi göklere çıkartmaya gerek yok. Ama yanlış anlaşılmasın, akıllıyız da aynı zamanda. Ne göklerdeyiz ne de yerin dibinde kısaca. Beni korkutan şey insanların yalan söylemesi değil, söyledikleri yalana kendilerinin de inanmasıdır efendim. Bu kadar saf ama aynı zamanda bu kadar kurnaz hangi canlı vardır insandan başka? Sorarım size bilim insanları, neden çözüm bulamadınız hala çaresizliğe? Kendimizi çok akıllı zannedip bir şeylerle uğraşıyoruz, yaptığımız tek eylem bu. Dünya dışına çıkıyoruz, gezegenler keşfediyoruz lakin işin kötüsü, içinde yaşadığımız dünyayı yok ediyoruz. Bütün bunları biliyor ve yapıyoruz lakin iş basit bir migrene ya da başka herhangi bir ağrıya geldiğinde çözüm bulamıyoruz. Ya da ne bileyim; bir gökdelen inşa etmek, bir ağaç dikmekten daha kolay geliyor bize. Biz hemen olsun bitsin istiyoruz, beklemeye tahammülümüz yok. Oysa çaresizlik tek bir çıkış yolunun olması değil, hiçbir çıkış yolunun olmamasıdır.