son yedi ayda tanıdım
hani ilk altı ay yeterdi tanımaya
nasıl değişirmiş gördüm
nasıl yabancılaşırmış
tüm koca bi yaşam nasıl şiddetli kramplara dönüşürmüş
gördüm
azarladım içimden değişmeyi
sustum
suskunluğumu onlara ceza saydım
kalpte ki merhamet
vicdan
yok oldu gitti
Razumihin gibi arkamı kollayan dostum da kalmadı
değişmek
o son yedi ay da nasıl döktü içimi
neden değiştiğini soramamak
anlaşılmamak
hepsi kor oldu ücra köşelerimde
elleri nasırlı analar lanetler okudu
yaşayan ölülere karşı kalmadı bir şey
hayata hevesi olanlarlayım artık
muallak kalan her şeyin gün yüzüne çıkmaya takati yok
olmasın da zaten
çiçikof’a emanet ediyorum tüm ölenleri
değişenler de öldü sayıldılar
satın alınmaya bile layık olamadılar
öylece verildiler
vasya’nın nişanlanmasına aldanmayın
aklını yitirmesineydi sebebi
manalı bir son için
her şey bununla nihayet
manalı bir son
Bazarov anlardı gerçeği
bütün bir hayat aşk üzere oynanmamalı
yalnız değişmesini bilen hariç
biz ana rahminden düştüğümüz gibiyiz
