İnsanlara kendimi anlatmaktan yoruldum. Dinlemek istediklerini söylerler ama hiçbir zaman ciddiye almazlar fikirlerini. Sadece anlaşılmak istedim ama hep yetersiz görüldüm. Özellikle değer verdiğin insanlardan bu tepkiyi görünce nasıl da içine kapanıyor insan. Canı hiçbir şey istemiyor, söyleyecek bir şey bulamıyor. Bazen susmak bile bir cevaptır aslına bakarsan. Hep böyle mi olur? Bir şeyler sarpa sarar sonra düzelmeye başlar ama sonra tekrar ters giden bir şeyler olur hayatta. Ne yapsam ne etsem hep bi olumsuzluk oldu. Bu yüzden bir şeye başlarken boş olduğunu düşünüyorum çünkü artık hevesim kalmadı. Çabalayacağım yine elimden geleni yapacağım. İnsanlar için değil kendim için.
