Hayat bir koşu, sonu görünmeyen bir yokuş.

Başladığın yerle vardığın yer, hep aynı uçurum.

Heveslerin peşinde savrulursun,

Uçarsın ama sonunda yere çakılır, kırılır umudun.


Her an, biraz daha akar zamanın sesi,

Ve ne yaparsan yap, tutamazsın ellerinden.

Geçer gider bütün hayaller, bir deli hevesi işte.

Bir bakmışsın, yitmişler gözlerinden.


Anlam aradığın her köşe, bir boş çerçeve,

İçinde ne bir resim var ne bir söz.

Düşünürsün: "Bütün bu oyun neye?"

Cevap da sessizlik, anlam da biraz hüzün.


Yolun sonunda bir iz kalmaz adımlarında,

Yalnızca toz, rüzgarla savrulup gider.

Ve geriye baktığında, yalnızca sis ardında,

Ne hatıra kalır ne de o eski hevesler.