Artık çok fazla dolduğumu hissediyorum ve bir şeyleri aktarmazsam içimde yer etmesinden çok korkuyorum. Birini üzmekten çok korkuyorum fakat içimde tanımlayamadığım bir duygu var. Kendimi çok kötü hissediyorum, belki de arsız bir şekilde birinin beni şefkatle sarmasını bekliyorum. Bilmiyorum ama artık çok fazla yoruldum; üzülüyorum, kırılıyorum ve insanlar anlamıyor. Gerçi beni anlamayan diğer insanların hiçbiri umurumda değil, tek bir kişi beni anlamadığında her şey boka sarıyor ve kendimi kaybediyorum. Kendimi kötü hissediyorum, tek istediğim sadece gönlümün alınması. Bu kadar ama bu bazı insanlara çok geliyor ve artık verdiğim emeklerin karşılığı yokmuş gibi hissediyorum. Bu beni çok yıpratıyor, boğazım düğümleniyor, hayattan soğuyorum gitgide.
