Boşluktan belirdi
Kimsesizdi belki
Kimseydi o belli
Tut elimden şimdi
Yağmurla duruldu
Çırılçıplak koştu
Ellerindeki kan lekesiydi
Tebessüm etti düştü maskesi
Kaskatı bir ölüydü o meğer
Uykusuzluktan muzdarip
Yatağını terk etmiş
Yokluktan delirdi
Yeterince sevseydi kollarıma geri gelirdi
Ama gitti ve ben öldüm
Dedi
Gözyaşları söndürdü güneşi
Aydınlığın gitmesiyle bıraktı elleri ellerimi
Sonsuz yol başladı böylece
Koca bir sonlu ve onsuz
