Buğulu gözüküyor gökyüzü
Yeryüzünde ise bir telaş
Sıtmalı kelimeler mevsiminin üstünde kalın bir palto
Şehrin içindeki hengâmeden sıyrılmayı başarmış, köşe bucak kaçıyor.
O kaçarken
Ben şiirler damlatıyorum.
Şiirler, şiirler ve şiirler.
gerçeklik çırılçıplak bir acıyla saplanıyor,
Gözbebeklerimden okunuyordu şehrin çıkmazında incinen ruhların çaresizliği.
Ve incinen ruhumun yaraya derman olmak için haykırışları
Karaköy’de bir bankta ansızın
Gözlerime damlatmışlardı şiirleri
Damlatmışlardı gerçeğin süzgeçini
Herkese acı bir gülümsemeyle bakıyordu suretim
İnsanlar cancağzım,
İnsanlar köşe bucak, kaçıyor.
