Kapı aralığından hayatı izliyorum
Loş bir çisenti ağlıyor
Yarım açmış yaprakların üstüne.
Kulağımda hiç toklaşmaz yağmur sesine
Zihnimin içinde köpek gibi havlar hüzün
-tut kolundan al git yalnızlığa-
Gözüne bakarım, bulutlara
Hem yağsın hem dinsin diye
İçlerde şiirler sulanır mızrak mızrak boy verir Mayıs
Yağadurur o kenarda ben zamana karışırım
-alır gider mekândan azade-
Daha dün derim ne sıcak vardı havada
Önceki gün yine bir zaman kayması
Coğrafyamız bu kadar sevmeye müsait hayatı
Günler birbirinin aynası
Ne zaman kafamı kaldırdım göğe
O yıl yağmaya başladı, bize doğmadan bahşedilen sızı
Yapraklara kuşa çiçeğe ilk o vakit gözüm daldı
Kaygı, girdi içeriye
Kendi nefsine göre dizdi yastıkları o yıl
Baş sedirde bir o bir de yalnızlık
Ne zaman güneş görsem kaygı
Ne zaman yağmurda dinsem
Yalnızlık aldı başımı.
