Ben susmuştum,
Hiçbir şeye aldırmadan.
Söylenmemiş bir veda cümlesinin büyüsü gibi,
Sinmiştim içime.
Ben susmuştum
Ama önce biraz bağırmıştım
Sesim kısılana dek bağırarak ağlayıp
Sonra durulmuştum.
Sonra hatırladım susarken
Bazıları reddettiği kişiler olmuştu
Aslalar mümkün olmuştu
Ben susmuştum…
Ama böyle değil!
Kendimi yargılarken konuşmuştum.
İnsanlar hata yapar,
İnsanlar üzer kırar,
Ama ben en büyük hatayı yapıp
Kalbimden geçmeyen cümleleri
Gerçek gibi sunmuştum
Sonra…
Susmuştum.
Konuşsaydım ya,
Ben de kırsaydım,
İncitseydim,
Ama sonra gülümseyip
Geçti deseydim
Hepsi geçti…
Yapamadım…
Ama ben sustum, onlar gibi değil
Böyle değil!
Birileri için hiç değil,
Biz için
Sustum
Anlaşılmadı
Benim yerimde birileri…
Onun yerinde hiç kimse…
Konuşacağım çok şey var, çok sustum..
