Geceden kalmalarım semayla zar atıyor.

Geçtikçe mavi, beyaza özeniyor.

Kaygılı bir düş yerindiriyor o’nu.

Sonra seyrelen saçlar,

Miadını tayin ediyor.


Nefesim ve gri dumanlar,

Perdelerimle bütünleşiyor

Tanyeri eşliğinde sessiz sinemalar,

Bitap düşen kadrajlar,

Senaryolarımı karalıyor.

 

Yaslandıkça var olmaya,

Direndikçe yaşamaya, 

Tıpkı sen ve ben gibi,

Kerpiç gibi kurumaya,

Bedenimiz de yüz tutuyor.