Böyle geceler duyuyorum sevgilim; gölgelerimle deniz karışıyor.
Seni aradığım sokaklarda ölmüş bir kedi buluyorum
Ve seni soruyorum sisler içindeki bir akasyadan
Böyle hikâyeler dinliyorum sevgilim; balıklar yutuyor kuyruklarını.
Seni unutmanın korkusuyla Oğuz Atay okuyorum yine
Ve yine haylaz bir çocuk gibi tutamıyorum zamanı.
Böyle şarkılar söyleniyor sevgilim; operetler dönüyorlar sahnede.
Öyle benliğimi baştan sona saran bir perde sanki
Bir yanında sana ait her şey var, diğer yanında ben sadece.
Böyle insanlar yaratıyorum sevgilim; kör karanlıkta alevle parlıyorlar.
Dumanın, acının, öfkenin ve sevdaya dair kavgaların içinde...
Seni sevmenin intiharını ise onlar dahi bilmiyorlar.
