Rüzgâr esti, titredi yaprak.

Uğuldadı âdemin ruhu,

Bakarken üçartıbir dairesinin

Bozkıra, dağlara

Ve çağlara bakmayan

Kör gözlü penceresinden.

there’s

no

painless

way

demek olmuyordu

avm’ye karşı;

Basamıyordu bam teline başka hiçbir şey

Bir bozlak açışı çınlarken

Ciğerime ciğerime.

Ya da vura kıra doldururken

Birkaç metrekareyi bir türkü

insafsızca:

Değmen

benim gamlı yaslı

gönlüme.