Hayatın para birimine insan denir baba,
birileri harcanmadan birileri kazanılmaz.
Ben ilk bir kaldırım kenarında bir durakta,
sonra hastane önü parkında
seni isterken yoruldum baba.
Seni kimden hangi ölümün pençesinden koparıyorum.
Sen bu hayatı isterken yoruldun baba,
sen isyan etmedin ama ödülün biz olduk.
Ben sana bu kadar yakın olup,
seninle bu kadar uzak hayatlar hayal etmek istemedim.
Hep aklımda birlikte uzaklığımızın acısı var baba.
Neden?
Neden hep biz olmamışların cezasını çektik?
Boğazımda hayatın ağırlığı kaldı seni böyle görürken.
Senin gözlerinde hissettiğim benim hiçliğim oluyor,
senin ağırlığın sana yük oluyor baba.
Gücünü de gözlerinde hissettim acizliğini de.
Hep ağızında bir mücadele kelimesi,
ömrün o kelime ile savaşmakla geçti.
Seni benden bu hayatın mücadelesi çaldı baba.
Az değil on üç sene çaldılar seni benden.
Bu dünya bizim başımızda harcandı baba.
