İlk yokoluşu değildi bu

Çünkü rötarlarla tecrübeli

Fazlalığını söküp

İçinde davudu saklayan mermer

Kendini yetiştirmiş bir av hayvanı

Akşam ve gölgesiyle tanıyor onu

Işığı biriktirenler


Boynundaki avcı kuşağı

Biriktirdiği şeylere odaklıyor mermi bu

Teslim ol diyor ibre

Yer mi anadolu çocuğu


O yüzüyle

Yediği ilk tokatın altında öpüşmesini saklayan

O dövüldüğü saatte intikamdan vazgeçmiş

Yanağını uzatırken boynunun açışına

O ağzını katan şey

İlk bozuluşu değildi o


Onun çamurunu kurdular ilk

Ayaklarını kurcaladılar ki gitti

Kuruduğu gibi bıraksalar 

Eve dönebilirdi


Üç kez yemin etti farklı günlerde 

Üç kez şahidiydim

Birinde beklesek de çıkar içimizdeki

Dünyanın geriye bıraktığı hiç

Yani en mümkün halimiz bu demişti


Birinde kedi saklamıştı

Hava sıcak çünkü ağzıma yapışan 

Fitilden biliyorum

Toprak da bozuldu ayrı mesele


Son seferinde o

Çünkü cebindeki çölü taşıdı sahile