Kel alaka olacak ama dile kolay on yıl olmuş,
Necip Fazıl’ın lafzettiği lağım duşuna gireli,
Ama duy Ey Necip seni çok sevenler döktü üzerime bu rezil suları
Ve dile kolay on yıldır pencerelerim kabristana bakıyor hüzünlü fakat mağrur
Namuslu yaşama da mezara da götürmeyen donuk bırakan pis kokunun içinde
On yıldır bataklıktayız ey Necip Fazıl
sorsan çamuru üretenler seni en çok sevenler
Çiçek çemendi gördüğüm, dokunduğum bataklıktı
Lakin ben bataklıktaki sazlığa kurban olayım yapamadım bir tabutlukta kahramanlık
Hani o toplama kamplarından biri varsayalım buraları
Ben on yıldır “Müselman”ım, Agamben tasvirinde
Ne yerine gömülüyor kırık kemiklerim, ne arz-ı endam ediyor
Ben müthiş bir Müselman'ım
Ama Tanrı bilir ancak ne kadar Müslüman'ım
Ben bir mumyayım
çürümeyen bir naaş namzediyim,
Ölümsüzlük düşü görüyorum sürekli rükudadır gariban boynum
Ben bir mumyayım
çürüyerek hayata dönmeye direnip
ölümü cürum sahiplerine hatırlatmayı yeğleyen
Ben bir mumyayım
firavun kadar kötülük etmedim size
ama yine de o son nefeste getirdiği şehadetle daha temiz oldu benden
sizin nezdinizde
Ve on yıla yemin olsun ki
“Vallahi insan ziyandadır”
Yarattığınız mumyaya
Abdestsiz dokunmayın
