Ve şimdi günleri birer hastalık gibi geçirdiğim burada

Yatıp kalkamadığım bir ameliyat gibi

Masada değil de ben

Bir hatıranın eşiğinde kalıyorum


İki uslu kadar uslu

İki ölü kadar sakin

Ve seni çok ayrılık kadar özlediğim bu hayatın üzerinde

Yaşamaya ne zaman çalışsam

Dünya daha derin bir baş dönmesine dönüyor Sevdiğim;dünya dönmesine dönüyor

Ama beni her gün,hatırlamaya çalıştığım o cümle Tam dilimin ucundayken vuruyorlar


Artık geriye saramadığım bu hayatı

Ve düşerim diye değil de

Dönerim diye arkama bakamadığım

Arkama bakamayıp önüne sımsıkı baktığım bu yolu

Sancılı bir kutunun içine sıkıştırıp

Ben bu ayrılıktan taşınıyorum


Sürekli öteye uzattığım kuyumu

Sırtımdaki çarmıhı

Kursağımdaki dik yokuşu

Sana bırakarak

İçine bir türlü yerleşemediğim

İçime bir türlü yerleşmeyen

Bu ayrılıktan taşınıyorum