Ufku dağlar ardına bırakalım. Biz yaşarken sindirelim olacakları. Sade güzelin katili değil ki. Karmaşayı bir bostanda bırakalım. Ama olsun. Bu bedende bir arpa boyu umut var. Şahaneliği gözden uzak. Yaldızlı bayraklar taşıyor. Gün doğuruyor geceden gündüze tapmışlara. Gizliden hayranlık da duymuyor değil. Kılı kırk yarıp da aldanmışlara. Ama malzeme bu ne olsun? Karnımız aç mı kalsın dostum. Kütükler de çiçek açtırmıyor mu toprağa? Dikenli olmayanlardan bile... O yüzden üzme yüzünü. Sağ sağlim kalacaksın içlerinde. Ölmeden yorulma ama. Girdaplar aç sakinliğini koruyarak.
Hamuru yoğurmayı ömre bırakalım. Pişince zaten ölmüş olacağız. Gelin gezelim geleceği. Tarihi de savaşanlara bırakalım. Ölmüşle ölünmez zaten. Bir kez daha inanırken gelin savuralım rüzgarı imkansızlığımıza. Gün olur çare bulunur. Gün olur dost olur düşmanlığımıza.
.
