kesik ruhumda paslanan ölümün,
ölmeyi yeneceğini
bir ölüden öğrendim.
kuş sesleri artık çok uzakta
bir hayat var yanımda
dokunuşlarımızla bizi acıtan;
taze fidenin suya özlemi gibi,
yüzümüzde yaşam bulmaya hasretiz.
bedenlerimiz uçurum
nefeslerimiz sessiz bir intihar
bu çiçekler artık göğsümüze sığmaz.
gidelim buradan.
